DANAŠNJA PREZIMENA U ŽUPI PODHUM

 

ANTUNOVIĆ –  Postoje   dva   izvora, nalazimo   ih   u   Dalmaciji,  ali  i  u  Bosni.  Postoji   obiteljska  predaja   da   su   se  davno  doselili   iz   Poljica – Tugara Dalmacija.To  isto  potvrđuje jedan  povijesni  dokument  t.j.  mletački   izvor  iz  1570. g.   gdje   ih   veže   upravo   za  ovo   već   izrečeno   mjesto.Drugi   izvor,  su   biskupski   popisi   iz  1743  i  1768. god.    koji   pokazuju   da  se   nalaze  i   u   Bosni,  točnije,  susreću  se   u   Uskoplju, Jajcu,  Banjoj  Luci, Travniku, Kraljevoj  Sutjesci, Kreševu  i.t.d.   Drugim   riječima,  postojalo   je  tada  13   registriranih  obitelji   u   kojima  je   živjelo   ukupno  99   članova.

BABIĆ –  Podrijetlom  su  iz  Voštana(Dalmacija),  odakle  su  se  oko  1840. god.,  doselili   u  Vržerale,  a  1842. g.   u  Podhum.   Nekoliko  obitelji   se   seli   iz  Vržerala   u   Podgradinu   oko  1870. godine.

BADROV –  U   oba   biskupska  popisa  (1743  i  1768)   evidentirani   su   u   Vržeralima   kao   starosjedioci,   te   u  Podgradinu   dolaze   nakon  1800. g.  Obiteljska   predaja   navodi   da   su  podrijetlom   negdje   iz   srednje  Bosne. Iz   popisa   još   saznajemo  da   je  1743. god.,  nekakav   domaćin   Mihael  Badrov   u   svojoj   kući   tada   brojao  16  članova   svoje   obitelji.

BATINIĆ –  jedno  od  najstarijih  prezimena   ovoga  kraja.   Biskupski  popisi  iz  1743  i  iz 1768.g.   ih  vode  da  se  nalaze  u  Mišima,  kao  što  su  to  i  danas, ali  vjerojatno  su  oni  ovdje  i  od  ranije.   Kako  se  može  vidjeti  iz  nekih  spisa:  1723.g.,  Džaja, M., u  svom  spisu   ”Osvrt  na  prošlost  Livna”   piše  i  spominje  ‘zemljište  Batinića’   u  Mišima,  te  nam  tako  daje  do  znanja  da  su  Batinići  bili  još  ranije  nastanjeni  u  Mišima.   Po  nekoj  predaji  Batinići   su  dobili  svoje  prezime  tako  što  je  neki  njihov  predak  nosio  batinu    i  bio  harambaša, pa  su  po  njemu  prozvani  ‘Batinići’.

BERIĆ –  ovo  prezime   potječe  sa  Sablića  Kose kod  Tijarice (Dalmacija),  odakle  su  se  doselili  u  Golinjevo – 1852.g.    Prije  su  se  nazivali  Sablić.

BILIĆ –  nastanjeni u Mišima,  a   inače   potječu  iz  Studenaca  (Dalmacija). Još  od  1870 g.  nastanili  su  se  u  Miše.

BLAŽEVIĆ –  doselili  su  se  iz  Voštana   i  to  nakon  II. svjetskog  rata  oko  1947/48.  No, zanimljivo  je  da  su  četiri  obitelji  Blaževića    bile  poznate  još1768.g.,  jer  postoje  zapisi  da  su  se  te  obitelji  nalazile  u  Komoranima, u  Prologu,  u  Zabrišću  i  u  Guberu.    Sve  četiri  obitelji  brojile  su  oko  40-tak  članova.  Čak  Stanići  iz  Gubera    navode  da  su  se  prije  prezivali  Blaževići      i   da  su  ‘došli  iz  Livna’    t.j.  njihovo  podrijetlo.

BOJANIĆ –  još  daleke  1768.g.,  u  Podhumu    je  registrirana  obitelj  Bartolomeja  Bojanića   s  deset  članova.  Vjerojatno  su  se  doselili  iz  Srđevića, gdje  je  1743.g.,  ovo  prezime  prvi  put  i  evidentirano.  Bila  je  to  Markova   obitelj  s  pet  članova.

BREŠIĆ –  Novodoseljena  obitelj  u  Golinjevo   sa Megdana   (župa  Vidoši).

BRČIĆ –  Biskupski  popis  iz  1743.g., evidentira  obitelj  ‘Josepha  Barchicha’   sa  osam  članova.   Susrećemo   ih, također,   i   u   Otoku   kod   Sinja.  Postavlja  se  pitanje  zašto  se  ponovno  vraćaju  u Livanjski  kraj,  točnije  Bilo  Polje,  nezna   se.   Ali  se   zna  da  su  se  pri  povratku  u  naše  krajeve  zadržali  i  na   Kamenskom,  da  bi  se  onda  oko 1900-te,  pojavili   na   našem   teritoriju  t.j.  Bilom  polju.

BULIĆ –  Porijeklom  su  iz  Tugara (Dalmacija).   Nešto  prije  1800.g.,  dolaze  u Podgradinu,  zatim  u  Vržerale.   Bulići  su  se  nekad  zvali  Mikulići,  kao  što  ih  i  biskupski  popisi  donose  u  Vržeralima 1800.g.   Dok  obiteljska  predaja  Bulića   u Podgradini   spominje  da  im  je  staro  prezime  bilo Klemić.   Bulići  su  bili  kmetovi  zloglasnih  livanjskih  kapetana  –  ‘Firdus  begova’.   Nakon  Podgradine    i  Vržerala   1768.g.,  Bulići   dolaze  i  u  Podhum  (iz  Vržerala).   Postoje, također, muslimanske  obitelji Bulića   u  Podhumu, vjerojatno  su  to  islamizirane  katoličke  obitelji, koje  je  taj  proces  zahvatio  za  vrijeme  turskih  osvajanja  po  Bosni.

CIKOJE –  (Cikojevići) –  po  predaji  potječu iz Studenaca (Dalmacija).   Doselili  su  se  u  Golinjevo  oko  1861. godine.

ČEKO –  Biskupski   popis   iz   1743. g.  ih   evidentira   u   Srđeviću.    Kada  dolaze   u   Podhum   nema   podataka,  ali  najstariji   križ   u   groblju   na  Selimovcu   iz  1810. god.,  nosi   ime  Joze  Čeke.   Možemo   samo   zaključiti  da   su   došli   u   Podhum,  vjerojatno, nešto  prije.   U  Vržerale   su  se  doselili  iz Podgradine,  a  u  Podgradinu   iz  Čuklića.   Postoji   mogućnost   da   su  išli   linijom:   Srđevići – Čuklić -Podgradina – Vržerale – Podhum,   a  možda  i  ne …

ČELAR –  Doselili  su  se  na  Bilo  Polje  oko  1840. g.   iz  Dobranja (Dalmacija).  Staro  im  je  prezime  ‘Vrljić’. Obiteljska  predaja  kaže  da  je  ‘pradid  Ante  sam  doselio  iz  Dobranja  u  Bilo  Polje’.  Ovdje  mu  je  neki  ‘Hajdarbeg  Čengić’  dao  zemlju  na  kojoj  je  kao  kmet  radio.    Nadimak  ‘čelar’  dobili  su  zato  što  jer  je  ‘pradid   Ante’  pored  svega  posla  što  je  obavljao,  još  nadgledao  i  begove  pčele,  pa  ga  ovaj  nazvao  –  ‘moj  čelar’ .

ĆALETA –  Od  starine  potjerču  iz  Voštana (Dalmacija), odakle  su  se,  oko  1867.g.,  doselili  u  Miše.   Mišljenje  je  da  su  se  nekada  prezivali Babić,   te  da  im  je, navodno,  novo  prezime  nastalo  od  ‘sinjskog  narječja’ :  ‘otišli  su  ća’  –  pa  ih  tako  prozvaše   Ćaletama.

ĆURIĆ –  Njihova  obiteljska  predaja  govori  da  su  najstariji  ‘Ćurići’  podrijetlom  iz  Boke  Kotorske(Crna  Gora),  odakle  su  davno  preselili  u  Konjic, a  odande  u  Duvno (Tomislavgrad), zatim  u  Korita, da  bi  konačno  oko  1790.g., preselili  u  Podhum.  Danas  u  Podhumu  žive  na  tri  mjesta:  u  Bandovrljama,  u  Prilivodi  i  Rici.

DRINJAK –  Vrlo   malo,  gotovno  ništa,  ima   podataka   od   ovom  prezimenu.   Crkvene   matice   kao   i  obiteljska   predaja   ne   bilježe   ništa   o  ovom   prezimenu. Pa  se  predpostavlja  da  je  prije  ovoga  prezimena  bilo  drugo  prezime,  koje  je  vjerojatno  pred  turskom  najezdom  ‘silom  prilika’  bilo  mjenjano  da  bi  se  preživjelo.   Sličnost  nalazimo  kod  prezimena  ‘Grabovac’, koje  je, također, mjenjano  za vrijeme  Turske  vladavine,  iz  prezimena  ‘Kopčić’,  po  ‘grabu’   u   Grabovac.    Moguće   je   onda   da   tako   i   prezime   Drinjak   došlo   po   ‘drinu’.

ERANOVIĆ –  Još   od   starine   se   susreću   u  Kamenskom, (Dalmacija)    pod   prezimenom ‘Krolo’,  odakle   i   dolaze   u  Vržerale   i   Podhum    sredinom  19.st.,  a    poslje    i    u  Podgradinu,  te   u    novije    vrijeme   iz  Vržerala    dolaze   i   u   Miše.     Kako   i   zašto   su   promjenili   prezime   ostaje  obiteljska   tajna.

GALEŠIĆ –  jedno  od  najstarijih  plemena (uključujući  Sučiće  i  Mihaljeviće)  u  cijelom  Livanjskom  kraju.  Prvi  put  se  spominju  1326.g.  u  Livnu,  za  vladanja bosanskog  bana  Stjepana  II.  Kotromanića,  kada  su  se  do  vlasti  domogli sinovi  nekog  Galeše  ili  Galešići.   Zatim  se  spominju  1332.g., prilikom  boravka  bana  Stjepana  II.  Kotromanića  u  Dubrovniku, kojega  prati  ugledni  i  veliki  vojvoda  Vladislav  Galešić.  I  napokon,  se  spominju  09.11.1356. god.,  kada  je  Georgius  Galešić  ustupio  svoj  grad  Bistricu  u  Hlivanjskoj  županiji,a  kralj  Ljudevit  I.  Anžuvinac  mu  je  u  zamjenu  dao  kraljevsku  zemlju  Čavu   u  Slavoniji.   Crkvene  matice   ih  bilježe  oko  1821.g.  kao  Galešiće –  Keviće.   Odakle  su  ?    Kevići    u    Drniškoj  Krajini    navode  da  su  doseljenici  iz  ‘Bosanske  Slavonije’,  ali   im   nije   poznata   bilo   kakva   veza   s   Galešićima  iz  Livna    koji   su   onamo   u   Čavu   doselili   oko   1356. g.

GRABOVAC –  doselili  su  se  u  Vržerale  prije  1820.g., vjerojatno  iz  Dalmacije  (Proložac – Imotski).    Postoji  više  teorija,  čak  i  književno  djelo  od Ivana  Aralice:   ”Graditelji svratišta”,   o  seobi  plemena  Grabovac*

(*o  ovome  biti  će  detaljnije  razrađeno  na  slijedećim  stranicama  ovoga  web-a),    no,  ukratko,  možemo  s  velikom  vjerojatnošću  konstatirati  da  se  ‘Grabovci’   spominju  prvotno  u okolici Rame,  gdje  za  vrijeme   turske  vladavine  susrećemo  dva  prezimena  Grabovac – Kopčić,   odakle  iz  jedne  obitelji  ‘Grabovac’  jedan  brat  prolazi  islamizaciju  postaje  ‘beg  Kopčić’,   te  predstavlja     moćnu,  uglednu  i  respektabilnu  instituciju  onoga  vremena, drugi  zadržava  prezime  Grabovac,  (u  njegovoj  lozi  se  rađa  i  čuvena  svetica  i  djevica  –  Diva Grabovčeva)   koji  je  zbog  nenamjernih  sukoba  s  turskom  vlasti,  prisiljen  na  odlazak,  za   vrijeme   opčće   seobe (1687 god.)   u  Dalmaciju (okolica  Visovca),  odatle, vjerojatno  u  Sinj  i  okolicu,   pa  onda   u   Proložac  – Imotski,  zatim   u   susjedno   mjesto  Grabovac,  odakle  se  opet   neke  obitelji   sele  u  Grabovicu,  gdje   ih   biskupski  popis   evidentira   1743.g.,  kao  vrlo  brojnu  obitelj.    Da  bi  opet  odatle,  po  drugoj  teoriji,  dio  jedne  obitelji   se  selila  i  neko  vrijeme   boravila   u  Mišima,   te   napokon,  se   naselili   u   današnjem    mjestu  boravka  –  Vržeralima  (1817.g.) .

Postoji  jedna   predaja    da  je  selo  Grabovica   dobilo   ime  po  nekada  gustoj  grabovoj  šumi    koja  je  u  davna  vremena  pokrivala  ovaj  kraj,  druga   predaja    se  odnosi  na  prezime  Grabovac,  te  da  je,  upravo,  ime  Grabovice   nastalo  od  prezimena  Grabovac.   Treća   predaja     glasi  da  su  najstarije pleme  Grabovaca    iz   mjesta  Grabovac    u  Imotskoj  općini  i  da  su  oni  dali  ime  tom  mjestu, kao  i  župi –  mjestu  na  istočnoj  strani  Buškog  jezera    t.j.Grabovici,   te  da  svi  postojeći  Grabovci  potječu  od  njih,  bilo   kako   bilo,  uglavnom,   hvala  Bogu,  ima  nas  po  cijeloj  ‘Lijepoj  našoj’,  (gornji  i  dojni  Proložac, Grabovac – Imotski, Sinj  i okolica, okolica  Benkovca  i  Obrovca, Grabovac – između  Tušilovića  i  Plitvica, Bjelovar  i  okolica, gradovi  Rijeka, Split, Zagreb  i  njihova  okolica, Zadar, Šibenik  i  okolica i.t.d.)  Bosni  i  Hercegovini, (Rama  i  okolica, Bugojno, Livno, Sarajevo, Mostar, Grabovica, Vržerale  i.t.d.),   kao   i   ‘raspršene   širom  bijeloga   svijeta’   (Australija, Austrija, Njemačka, Kanada,  . . .)

IVKOVIĆ –  Novonaseljena   obitelj  iz Zagoričana.

JAKELJIĆ –  prvi  put  evidentirani  u  Golinjevu  još  1768.g.  (‘Natalis  Jageglich’   s  ukupno  9  članova).     Ostalo   nije  poznato.

JANDRIJEVIĆ –  Prema  staroj  obiteljskoj  predaji  ‘Jandrijevići’  su starosjedioci  u  Mišima.   Tradicija  govori  da  su  se  prije  prezivali   Batinić.    Priča  dalje  kaže  da  su  se   jednog  dana  tri  brata  (Ante, Pavao  i  Jandre)   podilili.   Ante   je    kao   najstariji  ostao   na  ”ognjišću”,   drugi   je   otišao   ”blizu   greblja”, a  treći  ”sašo’  na  mandek” .    Bio  je  upravo  to  onaj  ‘Jandre’    po  kojem  su  se  ovi  kasnije  i  prozvali  ‘Jandrijevići’ .

JURIŠIĆ –  (Cvitanović)  –  podrijetlom  su  iz  Zagorja   kod  Posušja (Hercegovina).   1768.g.  u  Zagorju   postoji  zadruga  Marka  Jurišića  s  40-tak članova  obitelji.    Nadimak  Cvitanović  (drugo  prezime)   dobili  su  po  nekom Cvitku  –  Cvitanu.   Neki  drugi  pokazatelji  upućuju  u  to  da  su  ovi  Jurišići  u Čaprazlijama   doselili  iz  Bitelića   kod  Sinja (Dalmacija)   i  da  su  se  nekada  zvali  ‘Đapići’.   Biskupski  popis  1743.g.  evidentira  u  Strupniću   (kod  Livna)   jednu  oveću  obitelj  Cvitanovića   sa  12   članova (čeljadi).

KATAVIĆ –  Ne  poznaju  svoju  povijest  i  porijetlo  loze,  ali  se  predpostavlja  da  su  u  Podhum   došli  iz  Prologa.   Zato  što je  ondje  (u Prologu)  1743.g. evidentirana  obitelj  Pavla  Katavića  sa  6. članova,  a   25.  godina  kasnije  vidljiva  je  i  obitelj  Martina  Katavića   sa  10. članova.

KLIŠANIN –  (Čame) (Čaja) – (Džaja)  podrijetlom  su   vjerojatno  iz  Dalmacije  ispod  Klisa  (Klis – Klišanin).  Staro  prezime  im  je  bilo  Džaja,  ali  kada  su  doselili  u  Miše  promjenjeno  je  u  Klišanin.   S  tim  da  nije  bilo  zaboravljeno  i  ono   staro  prezime,  jer  u  biskupskom  popisu  iz  1743.g.  nalazimo  dvije  obitelji Klišanin   s  ukupno  28.  članova  i  jedna  obitelj  ”Caio”  (Čaja  ili  poslije  će  biti  Džaja)   sa   tri  člana.  Ova  obitelj  će  odseliti  u  Livanjsko  polje,  od  koje  će  poteći  sve  današnje  obitelji  Džaja.  Predpostavlja  se,  također,  da  su  obje  ove  obitelji  doseljene  iz  Aržana  (Dalmacija).   Iz  Miša   se  sele  u  Golinjevo, jer  već  1768.g.  u  Golinjevu   se  nalazi  obitelj  Mihaela  Klišanina   sa  9.članova.   Postoji  još  jedna  teorija  da  su  Klišanini,  prvotno  Džaje,  staro  bosansko-hercegovačko  prezime  podrijetlom   iz  Konjica,  gdje  i  sada  postoji  muslimansko  selo  Džajići.   Naime,  u   vrijeme  islamizacije  (turčenje)   svi  stanovnici,  toga  sela,  koji  nisu  htjeli  postati  muslimani  morali  su  se  seliti.    Trojica  braće  tako  krenu  i  stignu  do  ušća  Rame.   Tu  se  rastadoše.   Jedan  ode  put  Dubrovnika,  a  ostala  dvojica  u  Ramu.   Tu  su  bili  do  velike  seobe  kad  Ramski  fratri   s  narodom  odoše  u  Dalmaciju (Sinj) (1687.g.).   Odatle  se  raziđoše  na  sve  strane.  Livanjski   su  od  Aržana,  odakle  su  najprije  došli  u  Miša,  a  onda  dalje .

KULIŠ –  Postoje  dvije  grane  Kuliša.  Jedna  starija  potiječe  od  Mihaljevića, a  kasnije  prozvana  Kuliš.   Dok  druga  je  ona  koju  biskupski  popis  iz  1743.g. evidentira  kao  Mrkonjić.   Postoji  teorija  da  današnji  Kuliši  su  se  nekada  zvali Mrkonjići.   1768.g.  nalazimo  prezime  ”Culisich”  i  to  obitelj   Antonova   koja  broji  13. članova, dok  se  prezime  Mrkonjić   više  ne  pojavljuje  u  Livanjskom  kraju.  Gdje  je  ?   Nalazimo  ih  u  Glamoču   i  to  Ilijina  obitelj  sa  tri  člana.  Mrkonjića   danas  ima  i  u  okolici  Imotskog.  Dakle,  Kuliši   postoje  u Golinjevu   od  1768.g., a  kasnije  će  se  seliti  dalje,  najprije  u  Miše,  onda  u Podhum, te  na  Bilo  Polje   i  konačno   u   Vržerale.

KROLO –  Po  obiteljskoj  predaji  podrijetlom  su  s  Kamenska (Daslmacija)   odakle  su  se  doselili  u  Podhum  1815.g.  Zanimljio  biskupski  popis  iz  1743.g. bilježi  njihovo  prezime  i  u  Mišima.

MARKIĆ –  Nekada  su  se prezivali   Đonlić.    Doselili   su   iz  Biska   kod Trilja (Dalmacija).    No, obiteljska  predaja  kaže  da  potiječu  iz  Voštana (Dalmacija).    Po  biskupskom  popisu   iz  1768.g.  evidentirani  su  u  Golinjevu   sa  6. članova   obitelji  Đonlić.   U   Podhumu     se    nalaze   od  sredine   19.stoljeća.

MANDIĆ –  Oni  su  starosjedioci  u  Livanjskom  polju.   Došli  su  na  Bilo  Polje,  a   onda  prije  tridesetak  godina  preselili  su  se   u  Podhum.

MATIĆ –  Potiječu  s  Kamenskog  (Dalmacija),   odakle  su  se  doselili  u  Bilo  Polje   oko  1890.g.

MAGIĆ –  Potječu  sa  Ugljana   kod  Trilja (Dalmacija).  Doseljavaju  se  u Golinjevo   oko  1818.god.

MIHALJEVIĆ –  Izgleda   da   su   jedna   od   najstarije  hrvatske   obitelji   u   podumskoj   župi   i   livanjskom   kraju  uopće.   Još  1322.g.   spominju   se   ‘sinovi  Mihovilović  iz  Livna’.     Povijesničar   se  slažu    da   su    današnji   Mhaljevići  potomci   te   stare  kneževske   obitelji   Mihovilovića.   U   biskupskom   popisu   iz 1743.g.  evidentirane  su  dvije  obitelji  ”Miaglevich”, a   to   su   Pavlova  s  26. članova  i  Grgina  sa  11  članova.   Mnogo  prije  ovoga  biskupskoga  popisa Mihaljevići  se  nalaze  u  Golinjevu,  jer  i  ‘Klaić’  objašnjava  da  su  Šubići  izgubili  Livno   upravo  zato  što  su  protiv  sebe  imali  ”filli   Mihovilovich  de  Clivuna”,   a    to  se  dogodilo   još   davne  1322.g.    Iz  Golinjeva   se  sele  u Miša  oko  1790.g.,  i   Podhum   oko  1815.g.    Danas   žive   na   dva  mjesta:  Mihaljevići    kod   mosta   na   Mandeku    i   Mihaljevići  –  Prkeljići    u ‘Palačeku’.

MILARDOVIĆ –  Svojim  podrijetlom  su  iz  Dobranja (Dalmacija), odakle  se  doseljavaju  u  Golinjevo  oko  sredine  19. stoljeća.

MILOLOŽA –  Korijeni  su  im  iz  Voštana  (Dalmacija),  a  u  Miša  se  doseljavaju  još  prije  1820.g.   Zatim,  dolaze  u  Podhum  oko  1820.g.   Nakon  izvjesnog  vremena  se  sele  i  u  Vržerale.  Da  bi,  onda,  jedna  grana  Miloloža  odselila   iz   Vržerala  oko  1885.g.,   u  Bilo  Polje.

MIOČ –  (Mijoč)   Došli  su  iz  Ggurića,  gdje  su  starosjedioci.    Ondje  biskup  Dragičević  1743.g.,  evidentira  obitelj  Tome  Mioča    sa   30.  članova (čeljadi).    Danas  žive  u  Vržeralu,  Zagrebu,  te  po  cijeloj  Repuplici  Hrvatskoj  i  šire.

OMAZIĆ –  Još  vrlo  davno  doselili  iz  Rošnjače    kod  Vinice,  gdje  su  ih  oba  biskupska  popisa  (1743.g.  i  1768.g.)  evidentirala

PADRO –  (Padrić)    Ne  zna   se   odakle   su   podrijetlom.  Uglavnom   oko   1829.g.,  preselili   su  se   iz  Miša   u  Podhum,  gdje   ih   biskupski   popis  1768.g.,  evidentira   sa   7.  članova  obitelji  (Antonius  Padrich)

PAVIĆ –  Podrijetlom  su  iz  Tijarice (Dalmacija),gdje su  u ‘davna  vrimena’  doselili  iz  Doca   pod  Mosorom (Dalmacija).  Sa  Tijarice  jedni  su  odselili  na  Dobranje(Dalmacija) (odakle  su  kasnije  ponovno  se  selili  po  cijeloj  Dalmaciji), drugi  u  Rašeljke,  a  treći   u Podhum,  točnije,  u  Miše  gdje  se  prvi  put  i  spominju,  u  biskupskom  popisu  1743. g., (kuća  Nikole  Pavića  sa  11  čeljadi).    U   Podhum  se  sele  oko  1768. g.    Danas  u  Podhumu   žive   na  tri  mjesta:  ‘u  Pavićima’, ‘Bjanušićima’  i  ‘Ivkićima’.  Pavići  u  Vržeralima  doselili  su  se  oko  1800.g.  iz  Sinja   i  okolice,  a  Pavići   u   Podgradini   došli  su,  također,  iz  Dobranja  oko  1820. g.

PAVLINOVIĆ –  Obiteljska   predaja  Batinića govori  da  su  se  nekada  prezivali  Pavlinovići  i  da  su  doselili  iz  Studenaca (Dalmacija),  a  obiteljska  predaja  Pavlinovića  govori   o  svom  doseljenju  iz Makarskog  primorja.  U  starim  maticama  stoji  godina  1864.,  kada  su  vjerojatno  doselili  u  Miša,  a  mnogo   poslje   i   u  Vržerale.

PAVLOVIĆ –  Oni   su   u   Mišima,  vjerojatno,  starosjedioci.    Ako   se  vratimo  na prezime ‘Jandrijević’   tu  susrećemo  tri  brata:  Pavao,  Ante   i  Jandre.   Po  tom   Pavlu   koji   se  doselio  ‘blizu  greblja’,  dobili   su   svoje   prezime   ‘Pavlovići’.   Prije  su  se  prezivali  Batinić,  nekada  Pavlinović,  a   zapravo   Pavlović.    Dakle,  slijedi   zaključak  da  su Pavlovići, Batinići   i  Pavlinovići   zapravo   jedna   te  ista  loza  ?!       Možda   su   potomci vlastelinskih   Pavlovića . . . ?

PERKOVIĆ –  potječu   iz   Mijakova  polja   kod  Vinice.   Tamo   ih    je  biskupski   popis  iz  1743.g.  evidentirao  kao  vrlo  brojnu  zadrugu.   Samo   u Mijakovu  polju   u   četiri   obitelji   bilo  je  34  člana.   Inače  su  oni  ‘na  daleko  čuveni  kosci’ – (Ivan(baba), Tadija i  Marko  Perković).   Iz  Mijakova  polja  se  sele  u  Grabovicu,  zatim  Prisoje  i Golinjevo (Puđin  brig), a  onda  ‘ćaća  i  tri  sina’ sele  u  Vržerale  oko  1807. god.,  pa  u   Podhum   i   konačno   na  Bilo  Polje.

PERVAN –  starinom   su   iz   Tijarice (Dalmacija),odakle  su  se   doselili   u  Vržerale  oko  1822. g.    Na   Tijaricu  su  došli   nešto   prije  1780. g.,  iz Brotnja (Hercegovina),  gdje   ih  1743. god.,  biskupski   popis   evidentira.   U   Podgradini   su   od   1823. god.

PLAZIBAT –  novodoseljena   obitelj  oko  1940.god., dolazi   u   Vržerale,  također,  iz  Tijarice.

PROPADALO –  prema   obiteljskoj  predaji   nekada   su   se   zvali  ‘Tomaševići’,  t.j.  stara   bosanska  kraljevska   loza.   Nakon   dolaska  turaka   imali   su   status   ‘nepoturčenih’  plemića,  te  su  se  mogli  svuda  kretati,  pa  tako  i  ovim   našim   krajevima.  Kad  bi   ih   beg   susretao,  postavljao   bi   im  uvijek   isto   pitanje:  ”Kud   se   skitate  ‘PROPADALE’   moje  ?”,  te  se  od  tada   tako   zovu.   Postoje   još   neki   ne  službeni   izvori   da   su   se   nekada  zvali   ‘Gašpar(ov)ići’  i  da  su  se  doselili   iz   Roškog   Polja,  gdje   ih  biskupski   popis   iz  1768. g.  evidentira   i   to   Marijanova   i   Lukina   obitelj   sa   ukupno 19  čeljadi.   U   Podhum   se   sele   iz   Vržerala   pod   kraj   19. stoljeća.

PUĐA –  jedna   od   najstarijih   obitelji  našega  kraja,  jer  još  1743. god., biskupski   popis   ih   evidentira   samo   u   Mišima   i   nigdje   drugdje   uzimajući   u  obzir   cijeli   tadašnji   bosanski   vikarijat.    Pa  se  misli  da  su  oni  ovdje  najraniji   starosjedioci.

ROGULJIĆ –  starinom   su   iz   Roža (Voštane – Dalmacija).   U   Podhum   su  se  doselili   između   dva   svjetska  rata.

SOLIĆ –  nalaze   se  odavnine   u   župi  Podhum.   Nekada   su   se   prezivali   Pandža,  jer   ih   tako   oba   biskupska  popisa  (iz  1743 g.  i   1768 g.) pronalaze   u   Mišima  –  odakle  se  sele  i   u  Vržerale   nešto   prije  1800 g.    Obiteljska   predaja   kaže  da   im   je  sadašnje   prezime   nastalo  tako  što  se  jedan  od  njih  stalno  zaklinjao  riječima  ”soli  mi ..”, pa  su  ga  prozvali  ‘Solić’.

SABLIĆ  (SABLJIĆ) –  došli   su   u  Podhum   oko 1815. g.,  sa   Sablića  Kose  (Tijarica – Dalmacija).  Ondje  su,  vjerojatno,  starosjedioci.

SUČIĆ –  je,  svakako,  jedno   od  najstarijih   plemena   i   prezimena   u Livanskoj  okolici.   Iz   nekih   izvora saznajemo   da   su   nekada   zvali   i ‘Sučečić’.   Spominju   se   u   darovnici  kralja   Stjepana   Ostoje   iz   1400. god.,  kao   jedna   od   12-est   plemena  Livanjske   župe (okolice).   U   tradiciji   je   poznato   da   nakon   što   su   turci  osvojili   Bosnu,  vrlo  jak  otpor   u   to  vrijeme   pruža    knez   Miroslav   Sučić  s  bratom   Vatroslavom   u   Orguzu  kod   Livna.     Nakon   što   ih   Turci,  ipak,  pobijede  s  mnogobrojnom   vojskom,  oni   pobjegnu   u   Dalmaciju.   Poslije   se,  nakon   Turskog   ‘zuluma’,   jedan   od   braće   povrati   natrag   u   Bosnu,  te  se   vjeruje   da   od   njega   potječu   svi  Sučići   u   Livanskom   kraju.    Današnji   Sučići   u   Mišima   su   se,  vjerojatno,  bar  prema   njihovoj   obiteljskoj   tradiciji   doselili   iz   Potočana   ili   Zagoričana,  gdje   su   1743. god.,   jedino   i  evidentirani   vezano   za   današnju   Livansku   općinu.

ŠARIĆ –  svi  Šarići   u  Livanjskom  polju,  pa  tako  i  Vržeralima,  doselili  su  se  sa  Tijarice (Dalmacija),  to  je  jedna  od  teorija.  Druga  teorija,  kaže  da  su  ipak  ‘kupreški  Šarići’  starinom  iz  Makarskog  primorja,  odakle  su   se  preselili  u  Imotsku  krajinu – selo  Zijavci.   Ondje  su  se,  navodno,  tri  brata  podjelila  i  zaputila  svaki  na  svoju  stranu.   Jedan   je  ostao  u  selu,  drugi  je  pošao  u  Livno (od  njega, vjerojatno,  potječu   svi   Livanjski   Šarići),  a   treći   na  Kupres.   Šarići  se  nalaze  u  Vržeralima  od  1817. god.

ŠESTO –  podrijetlom   su   iz   Dalmacije,   vjerojatno,  Karakašica   kod  Sinja.    Biskupski   popis   iz  1743.g.,   evidentira  obitelj   ”Joannesa  Sestova”  s 12  članova.   Po   jednoj   teoriji   se   misli   da   su   se   nekada   prezivali  Šestić.    Šeste   u  Podgradinu   dolaze,  vjerojatno,  iz   Kablića  kod   Livna,  negdje   između  1880  i  1900. god.

ŠKARO –  doselili   su   se   sa   Tijarice  (Dalmacija).  U   Vržerale   stižu    početkom   19. stoljeća.    Biskupski  popis   iz   1743.g.,  nalazi   jednu   obitelj   Škara   u   ‘Eminovu   Selu’ (Duvno – današnji Tomislavgrad),  bila   je  to  obitelj   Ivanova  sa  ukupno  šest  članova.   I  danas  postoje  obitelji   Škaro   u   Tomislavgradu.

ŠIMUNAC –  potječu   iz   Roškog   polja.  Biskupski   popis  ih  evidentira   i   kao ”Ljubasoviće” –  tako  su   se   nekada  prezivali.   Već  1768. god.,  doselili  su  se  u   Podhum,  a  u  novije   vrijeme   i   u   Vržerale.

ŠUĆA –  dolaze   iz   Glavica   kod   Sinja  (Dalmacija).  Biskupski   popis   iz  1743  g.,  registrira   u   Mišima   obitelj  ”Lucasa  Suchie”   s   ukupno  devet   članova.

TIRIĆ –  po  obiteljskoj   predaji   potječu   s   Tijarice (Dalmacija), odakle  su   prije  ‘dvista  godina  došli  ovdje  –  u  Golinjevo’.   Moguće   je   da  su   i   prije  došli,   jer   iz  biskupskog   popisa  (1743. g.),  je   vidljivo   da   je   tada  postojala   obitelj  ”Georgiusa  Tire”  sa  22  člana.

TOPIĆ –  ne  znamo  točno  odakle  su  se  doselili  Topići   u  Golinjevo,  ali  je  vjerojatno,  po  nekim  izvorima  da  potječu  iz  Livanjske  okolice,  moguće  iz Srđevića,  jer   im   je  odande   najbliži   prirodni   prijelaz   u   Podhum,  gdje  se 1815 god.,  spominje  jedna  obitelj   Topića   koja   će  se,  vjerojatno, negdje  oko 1836. god.,  nastaniti   u   Golinjevu.

VELIĆ –  starinom   iz   Velića   kod   Sinja  (Dalmacija). U   biskupskom   popisu   iz  1743. g.,  evidentirana   je   u  Glamoču:  obitelj  Joze   Velicha   sa   osam   članova.   Već   od   sredine  19.  stoljeća   Velići  egzistiraju   na   ovim   našim  prostorima  (Podhumu, Vržeralama  i  Podgradini).

VIDOVIĆ –  Nijedan   ih   biskupski   popis   ne  nalazi   u  Livanjskom   polju.   Po   nekim   izvorima  se  misli   da   su  starinom   iz   Mijakova  polja,  odakle  su  se  ”svajdi  selili”.  Zato   njihova   obiteljska   tradicija   govori   da   su   od ”svagdale”.   To  bi  se, također,  moglo   povezati  s  njihovom  današnjom   brojnošću   i   rasprostranjenošću,  ali   ne  samo  u  Livanskom  polju,  nego  i  šire.   Uglavnom   u   Podgradini  su   od   1830. god.

VODOPIJA –  su   starosjedioci   u   Vržeralima,   jer   ih  biskupski   popis   iz  1768. g.,  upravo   ovdje   zatiče   i  evidentira.   Dok   raniji   biskupski   popis   iz  1743. god.,  ih  spominje   u   Eminovu  Selu   t.j.  Duvnu   ili  današnjem Tomislavgradu,  sa   tri   obitelji   i   ukupno   21-im   članom.  Predpostavlja  se  da  su  upravo  odande,  između   ova   dva  biskupska   popisa,   preselili   se   u   današnje   mjesto  bivovanja  –  Vržerale.

VUKADIN –  obiteljska   predaja   govori   da   potječu   iz  današnje   Seoničke   župe (Tomislavgrad),  jer   ih   tu   i   raniji   biskupski   popis  (1743. g.)  evidentira   udružene   u   moćne  zadruge.    U   7  obitelji   bilo   je   ukupno  103  člana.   U   isto  vrijeme   i   u   Livnu   se   spominje   jedna   obitelj ”Vucadinovicha”  i   to  Stjepanova   sa   sedam   članova.  Početkom  19. stoljeća   evidentirani   su   prvi  Vukadini   u  Livnu,  to  su   bili   doseljenici   iz   Duvanjskog   polja.  Zatim   ih   nalazimo   u   Srđevićima,  Grborezima, Držanlijama,  Žabljaku   i   napokon   u   Podgradini   kamo  dolaze   negdje   oko  1830.  god.

ŽIVKO –  slično   kao   i   Solići,  prezime   Živko   je   od  davnine   u   župi  Podhum.   Čak   i   prvi   biskupski   popis (1743.g.)   ih   evidentira   u   Mišima (Obitelj   Andreasa  Xivkovicha  sa  7. članova).   Tada   su   se   još   prezivali ”Živković”,  da   bi   25. godina   kasnije,  točnije  1768. g., prvi   put   evidentirani   u   Vržeralima.

ŽULJEVIĆ –  po   obiteljskoj   tradiciji   doselili   su   se   oko  1860 g.,  iz Čaporica   kod   Trilja  (Dalmacija).   Dok  su  po  nekim   izvorima   Žuljevići   u  Komoranama   doselili   iz  Otoka   kod   Sinja  (Dalmacija).   Biskupski   popis   iz   1743. god.,  ih   zatiče   u   Rami   i   to   dvije   obitelji,  da  li  su   u   vrijeme  opće   seobe  1687  god.,  zajedno   sišli   s  Ramskim   franjevcima   u   Sinj   i   okolicu  ?  –  Vjerojatno   DA,  a  dalje  je  onda   poznato . . .